Geschiedenis van de kerk van San Paolo a Ripa d’Arno
Behoort tot de meesterwerken van de romaanse architectuur werd gesticht rond 925 en is geattesteerd sinds 1032, is het klooster gedocumenteerd vanaf 1147. Tijdens de bouw van de kathedraal, het recht werd toegekend om te aanbidden en publieke functies in de grote plechtigheid in San Paolo a Ripa d’Arno.
Het behoorde toe aan de monniken van Sint-Benedictus sinds 1092 en was de zetel van de monniken van Vallombrosa. In het midden van de twaalfde eeuw, werd uitgebreid op een manier die vergelijkbaar is met de hedendaagse kathedraal. Naar aanleiding van de kerk en het klooster werden toevertrouwd aan kardinaal Landolfo Marramauro lof, en in de zestiende eeuw werden onderscheiden met de Orde van de Ridders van Santo Stefano. Met de onderdrukking orde, de kerk werd een parochie.
In de negentiende eeuw werden gemaakt een aantal renovaties, maar het gebouw leed wat schade tijdens de Tweede Wereldoorlog en was dus weer gerestaureerd tussen 1949 en 1952. Als een direct gevolg van de naoorlogse interventies werden gesloopt grootste deel van de gebouwen die in de naleving van de kerk werden in de kapel van St. Agatha.
Beschrijving kerk van San Paolo a Ripa d’Arno
De structuur van een Egyptische kruis (of commissa) apsis, met drie beuken met een koepel op het kruispunt van het dwarsschip.
Buiten, in de marmeren geconfronteerd met two-tone banden hergebruikt Romeinse knikkers, maar het volgt niet de gehele omtrek van de kerk, zou de aanwezigheid van de aangrenzende klooster van de broers, inmiddels overleden, aan de zuidelijke kant van het gebouw te suggereren.
De puntgevels gevel met pilasters, blinde bogen en marmeren inlays en drie orden van loggia’s, met gesneden touwtje-cursus kroonlijsten, werd voltooid in de veertiende eeuw door Giovanni Pisano.
Het interieur is verdeeld door de kolommen en bogen een beetje scherp, is vrij kaal en het plafond is gemaakt van een lichtgewicht houten kromtrekken te bekijken. Zijn onder meer: vierde-eeuwse Romeinse sarcofaag gebruikt als een graf middeleeuwse houten kruisbeeld van de dertiende eeuwse fresco’s Buffalmacco en Madonna en Kind met heiligen Turino Vanni (veertiende eeuw).